spurciloquus, -a, -um
roh bzw. unanständig redend: LVTHER op 5 p.409 (1519/21) Ut ergo taceam spurciloquos poetas et Carmina venerea. LONICER-I c Alveld sig.D2v (Juni 1520) Igitur discimus tandem, furente spurciloquo, Aaronem Christi esse vicarium. ALVELD malag sig.E2v Igitur discimus tandem, furente spurciloquo, Heus frater Lenoceron scis cum tuo R. p. Lutero, quaerunt cadavera corvi? OPSOPOEVS praef p.397 B. (1539) Neque enim verisimile est, adeo spurciloquum et virulentum sycophantam et vitiligatorem quicquam Graecitatis calluisse. LAVRENTIVS A BRVNDVSIO op 2A p.303 sacrosanctam Romanam Ecclesiam ... ore supra modum blasphemo atque spurciloquo turpificat. == op 2A p. 493 Nil crebrius quam asinos, porcos, bestias, crepitus ventris, stercus, malos daemones et diabolos crepat inquinatissimus et spurciloquentissimus iste Lutheranorum propheta. KALDENBACH lyr p.64 antiqua cretus propagine passer, | Qualem spurciloqui deflevit Musa Catulli.
Lexicographica: GEORGES 0
|