subillustris, -e
etwas glänzend, sich ein wenig auszeichnend: BVLLINGER in epist p.401 ut si quid per nos bene geritur, gratias deo agamus, ... nec quo quam pactò ob rem bene gestam insolescamus, neque putemus absolutos nos esse si virtutum splendore subillustres simus. KILIAAN etym p.282 lichtachtigh. Sublucidus, subillustris, sublustris.
Lexicographica: GEORGES 0
|