1. sclopetarius (scloper-, s(c)ope(t)t-, etc.), -i, m. – Schütze: PICCOLOMINI comm 4,25,3 ducenti barbari, quos vocant scoppeterios, ob negatam mercedem ad hostes defecerant. 4,25,5 In eius exitu quasi tonitru sonitus exauditur, quem vulgus scoppium appellat; hinc scoppeterii appellati. INFESSVRA diar p.100 (1482) plusquam novem millia peditum et infiniti balistrarii pedestres ac multi et infiniti scopeterii (sclopetarii, scoppettarii var. l.). ANON diarium Parm p.15 cum fuerunt in plateis, isti schiopeterij omnes com schiopetis proiciebant et tantus erat strepitus eorum, quod tota civitas pavebat. STELLA-IM ep Turc p.176 temere factum est, vt funes fomentarij, quibus ignem seruant, et lagenulae sclopetariorum eodem congererentur. BVLLINGER Calvin ep 3364 (1560) Fama spargit Papam missurum 2000 sclopetarios. NEVGEBAVER Pol p.527 Eo Tarnouii responso Poloni ad conflictum animati, castra perpetuo carrorum munimento vallare caeperunt, peditibus scloperariis ante currus collocatis. O'SULLEVANUS hist Ibern p.194 In aestu pugnae scloperarius Anglus, qui nitratum pulverem inter pugnandum consumpsit, sulphur sumpturus in lagenam in quā erat, fortè injecit manum, quā bombardicum funem ignitum tenebat.