decisiuus, -a, -um
– entscheidend: ARCHIV Sforza-F I 505 (1452) uti et gaudere possit beneficio statutorum et ordinum dicte vestre civitatis, tam in decisivis quam in ordinativis ac tendentibus ad ordinem iudiciorum. CAOURSIN stabil p.158 (1493) qui habet votum 
consultivum, non decisivum. CALVIN op 38 p.311 habemus enim autoritatem, et satis erit uno verbo statuere, quidquid affert esse repudiandum : ergo non est cur nos fatigemus longo certamine: lingua enim nostra habet ius decisivum, ut loquuntur. DVVALLIVS pot (1614) p.40 cùm tamen presbyteri in conciliis oecumenicis citra privilegium Sedis Apostolicae deliberare, aut suffragio decisivo gaudere nequeant. GERHARD-J loc theol VIII (1621) p.11 Consummativè occurrit finis ultimus in mortuorum resurrectione, cuius finis est vel intermedius seu decisivus, vel ultimus seu executivus. Intermedius seu decisivus est iudicium extremum, universale ac finale.
consultivum, non decisivum. CALVIN op 38 p.311 habemus enim autoritatem, et satis erit uno verbo statuere, quidquid affert esse repudiandum : ergo non est cur nos fatigemus longo certamine: lingua enim nostra habet ius decisivum, ut loquuntur. DVVALLIVS pot (1614) p.40 cùm tamen presbyteri in conciliis oecumenicis citra privilegium Sedis Apostolicae deliberare, aut suffragio decisivo gaudere nequeant. GERHARD-J loc theol VIII (1621) p.11 Consummativè occurrit finis ultimus in mortuorum resurrectione, cuius finis est vel intermedius seu decisivus, vel ultimus seu executivus. Intermedius seu decisivus est iudicium extremum, universale ac finale.
Lexicographica: TLL 0