stradiotus
stradiotus, -i, m. – Stradiot, albanischer Söldner, (allgem.) berittener Soldat: INFESSVRA diar p.156 (1484) Hic pecuniarum quaerendarum causa, quas in bellis et pompis consumabat, multa et inexcogitata in curia romana officia adinvenit, et vendidit his, qui, Scytharum vocabulo, denominabantur stradioti, ianiceri et mamalucchi. CELTIS ep 308 (1504) quod tria milia Gallorum nudi, discalciati, debiles, sine armis, penitus nihil, unde viverent, habentes, stradioti pedestres, quae res satis ridiculosa erat, relicto campo Urbem intraverunt.
Lexicographica: GEORGES 0

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, stradiotus, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 27.11.10 23.09.15

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.