sancticulus
sancticulus, -a, -um – ein bischen heilig: LVTHER op 5 p.341 (1519/21) Ideo tyrannidi Antichristianae non satis est se potentia regum, principum, sapientum, doctorum, sancticulorum, divitum stabilivisse. == ep 378 (1521) plaustra librorum meorum exurunt. ita insaniunt sancticuli illi. == ep 382 (1521) Episcopus Misnensis plaustra librorum nostrorum congessit et exussit, itidem sancticulus ille Mersburgensis superbissimae et avarissimae humilitatis Episcopus (zitiert von LAYMANN def p.334 (1631)). == op 7 p.763 (1521) Aut quae portenta scelerum non perpetrat Papa cum suis istis sancticulis plane non superstitiosis, sed furiosis, vertiginosis et deploratae amentiae fatuis?
Lexicographica: GEORGES 0

LEMMALISTE GRUPPE: eccl. INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, sancticulus, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 04.12.17

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.