declamitator, -oris, m.
der professionell deklamiert (peiorativ?): BVDAEVS phil p.169 (1532) cum quidam homines factiosi literarum Graecarum nomen apertis coitionibus circumuenire, decuriatis et allegatis declamitatoribus obterere, decretis inconsultis praecipitibus et crebris pessundare conniterentur, ad extremumque proscribere. ANDREAE-JV vita p.47 (1654) nocendi ulla libido, quam declamitatores aggerebant.
Lexicographica: TLL 0
|