stultilogus, -a, -um
der sich auf Dummheit versteht: WIMPFELING isid 21 Scimus postremo stultilogum, qui in concione magna ... in virtutum laudem ... cum magno clamore tandem Alexandrum adduxit.
Lexicographica: GEORGES 0;
LATHAM stultus ('play on theologus, expert in folly p 1381')
|