dentatim, adv. – verzahnt, zahnförmig angeordnet: ALBERTI pict 1,7 ii radii extremi dentatim universam fimbriam superficiei comprehendentes ipsam totam superficiem quasi cavea circumducunt. == aedif 2,10 tum anguli dentatim in farturis parietum illigati opus firmissimum reddebant. BARBARO-D comm Vitruv p.54 (1567) ut dentatim in farcturis parietum illigati, opus firmissimum redderent. PENA-P stirp 195 (1571) Flosculi summis insunt ex buxeo herbacei, dentatim stellati. JONSTON insect p.62 (1653) extera maioris alae facies ex flammeo aureis lineis productis dignoscitur, quas nigri quatuor limbi dentatim ducti inficiunt.
– lex.: PEROTTI ccopiae 2,708 Et dentatim ac denticulatim aduerbia, hoc est ad similitudinem dentium.