subincuso, -are, -aui – andeutungsweise anklagen, verdächtigen: GVARINO ep 815 (1448) te vehementer mirari et subincusare, quod male fecerim <qui> gratiam illam ... impetratam a summo pontifice de canonicatu publicaverim. ... mutus fui, ne verbum, quidem feci. ERASMVS ep 134 (1501) quod ... tua me paternitas ingratitudinis subincusauit. IANSENIVS-C Gand. in concord II p.612 Martha non expostulat cum sorore, quam sciebat avelli non posse, sed Iesum subincusat, qui illam suis sermonibus ab ea quae tunc necessaria videbatur functione remoraretur.