dedignanter
dedignanter, adv. – verachtend: SERRAVALLE comm Dante purg 4,97-99 Dum autem sic loquerentur Virgilius et auctor ad invicem, unus loquutus est Danti quasi dedignanter. MVSCVLVS in Phil p.33 Et hac cogitatione admonebitur, ut castiget non dedignanter ac severius, sed cum dolore, et communis infirmitatis commiseratione. EPISCOPIVS op p.224 Quorsum, quaeso, haec sollicita tergiversatio, id non esse factum a te, nisi bis, et quidem dedignanter, et fastidiose, adeoque per nostram importunitatem, quod his vocabulis abuti soleamus, vel ad causae nostrae favorem, vel ad vestrae invidiam conflandam?
Lexicographica: TLL 0; LATHAM

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, dedignanter, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 31.07.09

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.