2. stannarius, -i, m. – 1) der Geräte aus Zinn verfertigt, Zinngießer: BEGVINVS tyr p.335 Unde etiam Stannarii, cum Plumbum aut Stannum durum, reddere contendunt, commiscent COMENIVS op did III p.518 Stannarius fundit stannea vasa; qvae ut niteant depolit fricaturā. ista duo in unam massam. – 2) Zinnbergarbeiter: BACON Henry VII 7,28 Quinetiam complures ex iis - si necessitas postularet - sub terra vivere poterant, cum stannarii essent.
– lex.: IVNIVS-H nom p.529 Stannarius alemannice Zingiesser, Kandelgiesser. KILIAAN etym p.555 ten-ghieter. Stannarius.