declamitatio, -onis, f.
Deklamation (peiorativ?): BEZA tract theol II p.244 (1568) "Hinc etiam nonnulli", inquit Matthias Flacius Illyricus, "infantibus dandam Eucharistiam probare voluerunt. Ergo patrum intempestiva declamitatio nihil veritati praeiudicare debet". == tract theol II p.447 (1572) Bellae sanè declamitationes, sed quae demum apud imperitos rerum nostrarum homines valeant. TANNER-A relat fol.34r (1602) post multam declamitationem. == relat fol.46v illud apertè iam colligitur, in eiusmodi disputationibus praesertim publicis ... eum modum prorsus cum haereticis necessariò observandum esse, ... quo omnes superfluae declamitationes, inanesque verborum iactationes penitus resecentur.
Lexicographica: TLL 0
|