soloecista (-es), -ae, m.
der sich spachlich fehlerhaft ausdrückt o. ausdrücken will: BEROALDO mai. ann cent 48,1 quibus verbis non solum subobscurus sed etiam soloecista videri potest Livius. VIVES disc I 2,2 p.83 soloecismis foedanda erit oratio, quod iis videmus accidere, qui formulas in totum respuunt, ut modo Cicerones sint, modo soloecistae. GIRALDI-LG hist 4 p.199 soloecistas, hoc est incondite loquentes. ALVARES inst gramm 2 p.316 Sed, cum soloecismi uocabulo autor Ad Herenn., Quintilianus, Martialis atque alii utantur, non est cur uocem ipsam reformidemus. Qui hoc uitio laborat, σολοικίστης, soloecistes siue soloecista a Luciano dicitur.
Lexicographica: GEORGES (1x)
|