derogamen, -inis, n.
Kritik, Beschädigung, Schwächung: SERRAVALLE comm Dante inf 7,94-96 Idest, ipsa fortuna gaudet, non curans ista derogamina. ARCHIV Polon-Hung 108 (1540) derogamen iurium et litteralium instrumentorum dictorum civium de Bela non mediocre. ARCHIV Polon-Hung 192 (1541) in derogamen iurium maiestatis vestrae serenissimae.
Lexicographica: TLL 0;
LATHAM
|