derobo, dirobo
derobo (dir-), -are – ausrauben: SERRAVALLE comm Dante inf 31,115-123 nam Antheus fuit Africanus, fortis homo: derobabat omnes transeuntes illac. == comm Dante purg 32,130-135 derobavit Christianitatem, quia multos Christianos traxit ad suam heresim. INFESSVRA diar p.163 (1484) paucis ante diebus quosdam piscatores romanos prope mare piscantes non solum dirobaverunt, verum interfecerunt. CARENA inquis p.237 qui in via publica animo derobandi homicidium immanè perpetrarunt.
Lexicographica: TLL deraubo (1x, NOT. Tir.); MLW derobo

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, derobo, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 22.07.09

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.