derobo (dir-), -are
ausrauben: SERRAVALLE comm Dante inf 31,115-123 nam Antheus fuit Africanus, fortis homo: derobabat omnes transeuntes illac. == comm Dante purg 32,130-135 derobavit Christianitatem, quia multos Christianos traxit ad suam heresim. INFESSVRA diar p.163 (1484) paucis ante diebus quosdam piscatores romanos prope mare piscantes non solum dirobaverunt, verum interfecerunt. CARENA inquis p.237 qui in via publica animo derobandi homicidium immanè perpetrarunt.
Lexicographica: TLL deraubo (1x, NOT. Tir.);
MLW derobo
|