sarcolatra
sarcolatra, -ae, m. – Verehrer des Fleisches (d.h. der Menschennatur Christi): BARONIVS ann IV p.437 quòd enim Apollinaris negans in Christo mentem, Christum semihominem colere videretur, idcirco idem Theologus eādem epistolā subdit: "Tu Sarcolatra, siquidem ego Anthropolatra sum". haec ex Greg. Nazian. de erroribus Apollinaris, eiusque discipulorum, quos potentissimè confutat (gr. Greg. Naz. epist. theol. 101,48 ὡς σαρκολάτρης εἴπερ ἀνθρωπολάτρης ἐγώ).
gr.: PETAVIVS theol dogm IV,1 p.458 Apollinaristas proptereà solitos esse convicium hoc in Catholicos iacere, ut eos ἀνθρωπολάτρας, id est hominicolas vocarent, eo quòd perfectum in Christo confiterentur hominem: atque hos vicissim σαρκολάτρας illos nominasse, quasi carnicolas, eo quòd solam carnem illi eidem affingerent.
Lexicographica: GEORGES 0, LSJ 0, TLG (3x, GREG. NAZ.)

LEMMALISTE GRUPPE: eccl. INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, sarcolatra, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 12.08.09

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.