duplicianimis, -e
mit doppelter (d.h. täuschender) Seele begabt: LEFEVRE in ep cath p.59 Duplici animo - quos Iacobus uno vocabulo διψυχους quasi dicas duplicianimes vocat - sunt ii omnes, qui prae se ferunt speciem bonorum et iustorum hominum in ore et secundum faciem, aliud gestantes in corde.
Lexicographica: TLL 0
|