supplicuus
supplicuus, -a, -um – bittend: CANVSSIO rest 1,17 (1499) plebes ... in... genua sese adpronans, opificem summum supplicua prece deposcit, ut votis annuat et dictis fata secundet. PIVS Textor-I epith p.622 Supplicuae nec abest humida gutta preci (prece ed. Parrhisiis 1524). BIDERMANN epig p.113 (1621) Tunc fletu gemituque duplicato | Illi supplicuas tetendit ulnas. BISSELIVS aest p.330 (1644) Haud mora. consurgunt: pompamque trahente, Sacrorum | Praeside, supplicuo plebs coit ampla pede.
lex.: TEXTOR-I epithet p.622 Supplicuae Bapt Pius, "Supplicuae nec abest humida gutta preci".
Lexicographica: GEORGES 0

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, supplicuus, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 12.08.18

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.