subarro
subarro, -are, -aui – 1) sich einer Frau verpflichten (durch ein Eheversprechen), verloben: PETRARCA sen 17,3,7 Ecce igitur ut hanc vestem exuo, anulumque restituo quo me subarrasti. SERRAVALLE comm Dante purg 5,130-136 Scit hoc ille, qui annulatam, idest in suo annulo subarratam, prius desponsaverat me cum sua gemma, idest cum suo annulo. FORRESTI mul p.129v Ac sic se veste praeclara exuens, annulum quo eam subarraverat etiam ei restituit Grisildis. – 2) zur Braut Christi (d. i. Nonne) machen: FORRESTI mul p.113r tandem ... solenniter benedixit, veloque ac ceteris sacrae religionis vestimentis, quodam modo subarratam, immaculatam Christi Iesu ... sponsam effecit. PINVS TOLOSANVS Textor-I mul fol.162v iamque tum pulsa, detersaque mortalitatis faece, perpetuo ac sancto pudicitiae voto, caelitum vitam subarrando paciscitur. PONTANVS-Iac flor p.284 (tit) Annulo suo subarravit me dominus meus Iesus Christus, et tanquam sponsam decoravit me corona.
Lexicographica: GEORGES 0

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, subarro, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 18.06.05

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.