stultulus
stultulus, -a, -um – dümmlich: SALVTATI ep 8,19 (1393) et quantum et quale ridiculum foret, si in domo, quam sapiens paterfamilias regit, puer stultulus et ignarus illa que rector ordinat revocet et immutet? LISTRIVS Rhenanus ep 193 (1520) Sed stultulus ad mendax speculum scripsit opinor. ZIEGLER-Hier dram sacr I p.458 Quid femina Est sine uiro? :: Quid femina inquis sine uiro? Quam stultula es. STRADLING epig 4,63,12 Falsus amor vester, vel ficta clienti | Stultulo amicitia est, carius empta licet. HVYGENS-Con carm 1682,78 (Epitaphium catelli mei) Stultulus hic situs est: O, si per fata liceret, | Quot stultis ego te, Stultule, non redimam!
Lexicographica: GEORGES 0

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, stultulus, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 05.09.05

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.