deuotulus
deuotulus, -a, -um, u. -i, m. – recht andächtig: CLICHTOVE Lefevre praef 124 p.405 ad se venisse quamdam mulierculam ex iisce forte devotulis et sciolis, quae sermones frequentant. SACCHINI hist V,1 p.496 si post studia, curas, labores, et impensas in formandis operarijs absumptas, ardentem mundum expectato fraudarent auxilio, domique desidentes, paucarum deuotularum curanda reduuiā occuparentur. BERNARDT-Georg Thom 1,2 Sin ego in devotulos illos offensabo capitipendulos.

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, deuotulus, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 06.09.06 10.09.07

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.