superarrogantia, -ae, f.
extreme Arroganz: HOMMIVS disp p.166 Appellant autem Pontificii opera ista indebita, quae quis sponte, sine mandato, ex talibus, ut vocant, Consiliis praestat, novā ac vana voce Opera Supererogationis - rectiùs Superarrogantiae appellarent - et docent ea coram Deo excellenter esse meritoria. RIVET cath p.428 Sed si quis praesumat se aliquid Deo posse erogare, ne dum supererogaret id ... deputamus arrogantiae, et si ita loqui fas sit, superarrogantiae, qua homo sibi arroganter tribuit, quae sortem humanam excedunt, et honori Dei detrahunt.