domitator, -oris, m.
der bezähmt, bezwingt: BONFINI dec 2,10,511 assertorem regni et Dalmatie liberatorem multi dicere, domitatorem plerique hostium flere, nemo tamen pietatis officio se satisfacere posse videri. FLEMING carm p.52 o frementis | terrificus domitator aevi | et grandis horror.
Lexicographica: TLL 0;
ma. (IOHANNES DE GARLANDIA)
|