subreptor, surreptor
subreptor (surr-), -oris, m. – Dieb: GASPAR VERON Paul 1 p.19 bonorum carminum subreptorem, mendaciorum compositorem, sui laudatorem, aliorum vero vituperatorem. GARZONI ep 451 p.385 ut surreptores suspendio vitam finire cogantur. IAN PAN poem p.630 Furari Autolyci pater sagacis, | Surreptor Clariae Deus pharetrae, | Titani radios, Stygi tenebras, | Qui vafro queat amovere furto. PRIVILEGIVM impr 12 (1511) Heus tu insidiator ac alieni laboris et ingenii surreptor, ne manus temerarias his nostris operibus inicias, caue. LEFEVRE in ep Paul fol.clviiiv Et plagiarii fures surreptoresque virorum sunt. PATRIZI-F nov phil p. 10 Quis furem non horreat? Quis occultum surreptorem odio non habeat? ESTIVS mart p.23 qui ... compilatores illos templorum et sacrorum calicum surreptores alta voce inclamaverat.
Lexicographica: GEORGES 0, FORCELLINI (GLOSS.)

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, subreptor, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 30.08.11 12.06.12

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.